De dinosauriërs zijn dood, leve de flexitariër

Het schurend scharniertje

Iedereen voelt aan den lijve dat er van alles scharniert. De handel verschuift van winkels naar webshops. Thuis koken transformeert naar afhalen of thuisbezorgen. Samen TV kijken wordt solo bingewatchen. De brandstofauto en de fiets worden een elektrische. En we scharnieren ook van dierlijke naar plantaardige eetgewoonten via hybride gerechten en etenswaren. Je bent volgens diegene die het weten een flexi als je minstens één dag per week bewust geen vlees meer eet. Maar naast de polariserende keuze van vlees of vis ontstaat ook een hele industrie van hybride voedingswaren, gerechten en snacks.

Vlees noch plant

Begrippen als “hybride” en “transitie” zijn nauw verbonden met onze scharniertijd. In de vleesbranche zie je opnieuw het begrip “hybride vlees” voorbijkomen, na een valse start begin deze eeuw. Hybride vlees is oneerbiedig gezegd vlees noch plant. Veel vleesproducenten kijken naar mogelijkheden om vlees plant-aardiger te maken. Vooral bij gehaktproducten is dit relatief eenvoudig. Hybride blinde vinken, twijfelende worsten, boomstammetjes in transitie, hamburgers in de overgang en scharnierende gehaktballen; ze zijn al volop verkrijgbaar. Alle hebben ze plantaardige neveningrediënten als groenten, peulvruchten, oesterzwammen en andere plantaardige eiwitbronnen. De consument proeft niet eens het verschil tussen een vol-vlezige balletje en eentje met de nodige plant-aardigheden, zo schijnt het. Maar het geweten is gesust, plantaardig voedsel belast minder het milieu en bovendien zijn we tuk op nieuwe voedselgewoontes, smaken en gerechten.

Bron: vrij naar Ubel Zuiderveld, foodwatcher in vlees.nl en Gina Accosta uit retailleader.com